Rowing u përfshi në programin e Lojërave Olimpike Verore në 1900 si konkurs për burra. Gara midis grave filloi të mbahej në 1976 në Montreal. Ky sport është një ciklik.
Gjatë garave të vozitjes, atletët ulen me shpinë në drejtim të udhëtimit. Ky është ndryshimi kryesor nga kanoe dhe kayaking.
Ekzistojnë dy lloje varkash në të cilat lundrojnë vozitësit: swing dhe binjak. Në anije me ritëm, atletët ulen në të dy anët e bordit, dhe secila rresht vetëm një rrem. Përveç kësaj, këto anije mund të kenë dy, katër ose tetë vozitës. Në anijen e dytë, konkurrentët lëvizin me ndihmën e dy rremave. Këto varka lejohen opsionet e mëposhtme për numrin e atletëve në bord: një, dy ose katër.
Një timon mund të emërohet si pjesë e një ekipi. Gjinia e saj duhet të jetë e njëjtë me atë të përbërjes kryesore. Ky është një parakusht për pjesëmarrjen në Lojërat Olimpike, megjithëse nuk është i rëndësishëm në garat e tjera të vozitjes.
Garat e varkave të lehta mbahen veçmas. Nxehtësi të tilla janë futur që nga viti 1996.
Pista për gara është një vijë e drejtë 2 km.
Ky lloj konkursi dallohet nga fakti interesant se rezultatet më të mira të kalimit të pistës së garës nuk regjistrohen si rekorde dhe kjo është e vërtetë, sepse koha për të kapërcyer një distancë të caktuar mund të rritet për shkak të faktorëve të pavarur nga atletët. Këto përfshijnë drejtimin dhe forcën e erës, temperaturën e ujit, intensitetin dhe drejtimin e rrymës, madje edhe shkallën e ndotjes së rezervuarit në të cilin zhvillohet konkursi.
Rowing ka fituar popullaritet të veçantë në Rusi, SHBA, Australi, Zelandën e Re, Rumani dhe Evropën Perëndimore.
Ndër vozitësit më të mirë meshkuj, mund të dallohet anglezi Steve Redgrave. Ai, duke marrë pjesë në pesë Lojëra Olimpike, i solli vendit të tij 5 medalje të arta dhe 1 bronz. Rezultati më i mirë midis grave i takon Rumanisë Elisabeth Lipa-Olenyuk, e cila mori 5 medalje të arta, 3 medalje argjendi dhe 1 bronzi në 6 Olimpiadat.
